A sona la campana
e na rundanina
la vola al gnal
cun l’ültma imbecada
par la cuvada;
un cuntadin
cun la schéna cürva
e in spala al fer da sgar,
al torna a cà par snar
e par punsar;
in sl’era, un pütin,
al gira incor cul biciclin
e in la stala,
li vachi l’is taca a culgar,
par rümiar.
La sguasa,
la cumincia a inümidir
l’aria ad l’imbrünir:
l’è sira.
E mi guardand al Sol
intant ch’al sparis
a véd cumpagn un "Paradis"
sta Tera maltratada,
e an véd l’ora ch’a pasa la not
par vivar n’antra giurnada
cmè quéla pasada.