Giugno
Corte Caselletto
 
La me tera

Laghi mal vultadi
da piò strach
cun i lot scà dal Sol
dür cumé i os,
spacà cul masöl
masarà dal südor
prima incor che dala piöva:
la me tera!

Tra chi lot
avanti e indré par ori
cun li gambi ch’a scragnava,
cul gest grand ad la man
par stramnar al cuncim
o al gran,
intant che ‘l cör al s’infi ava
rivolt al Creator
e la mént la vulava
tra graner pién
e "Castei in aria".

Santa Tera!
Un po’ avara a volti
ma sémpar pruvidénsa
cun pan e pulénta;
cun la vanga dasgramgnada
cun al rasch aldamada
cul sghét lüstar di maddòr
o cun la sapa
quasi cuculada,
ades mecanisada,
tra diserbant e velén
la me tera l’è cambiada.