A vurés sulevaram dal mond
par guardar da lasü cl’è rutond
e vular in l’asür cmè i gabian,
par pudér dop turnar da luntan;
e vuland, sugnar ....
Campani ch’a sona a festa
cli riechégia in luntanansa
tra li candidi simi
ad li pü élti muntagni.
Al cri cri di grii sot li steli
e na not ad Lüna cun li raganeli.
Al piansar d’an pütin,
al sunar ad n’urganin,
al gurgugliar ad na funtana
e ‘l belar ad n’agnelin.
Nébia ch’as dirada in na pinéta
cla lasa fi ltrar i ras dal Sol,
la fa parér li pianti frundosi,
quasi cmè tanti personi
surprési dal spetacul cli véd.
Na sposa vestida ad bianch,
na margherita, un tarfoi, un ciclamin
e na dalia in an giardin;
un putlét ch’a cor adré a ‘n sérc
e na gata ch’a dà ‘l lat ai so gatin.
Vachi cui campanas in na valada,
un laghét cun l’aqua argéntada,
na parpaia ch’as pogia delicada
e i téc ad li cà sot na nvada.
Li favili ad na fi ama in la not,
al vular ad rundanini vers al cél
e sént cavai bianch al galop.
L’amor ad na pütléta bionda,
l’amor ch’a trascina cmè l’onda
dal mar in burasca
e cmè ‘l vént ch’a scavésa ogni frasca.
La pasion par na bela mora,
pasion calda cmè ‘l Sol d’agost,
cmè la sabia dal desert
e cmè ‘l mar indurà dal tramont.
E pò rimétar i pé sü sta Tera,
par scuprir ch’an gh’è pü gnach na guera.
